Ապոլոգետիկա

Դավիթ թագավորը «մեկ բան»-ի անձնավորություն էր՝ «Մեկ բան եմ խնդրում Տիրոջից. և այն շատ կփափագեի, որ Տիրոջ տանը բնակվեմ իմ կյանքի բոլոր օրերում, որ Տիրոջ գեղեցիկ փառքը տեսնեմ և Նրա տաճարին զննելով մտիկ տամ» (Սաղմոս 27.4): Մ. թ. ա. մոտ 1000թ-ին, որպես իր հոգու սրտաբուխ ցանկություն, նա հրամայում է,